14 długich lat z kopickim pałacem, 14 lat prywatnego, przyjacielskiego kontaktu z rodziną Schaffgotsch, z potomkami Joanny i Hansa Ulricha. Wielokrotne próby znalezienia kolejnego zainteresowanego kupnem i odbudową pałacu, tysiące godzin mojego prywatnego życia poświęcone temu magicznemu miejscu z jego wyjątkową historią. Dziesiątki artykułów w prasie, wielokrotne audycje radiowe, kilka reportaży filmowych, tysiące osób śledzących z zainteresowaniem dalsze losy pałacu - to bilans tego co udało mi się osiągnąć. To również dowód na to, że będąc nawet zwykłym człowiekiem, ale człowiekiem z pasją i zacięciem, można wiele osiągnąć.

Zaczynałem od przysłowiowego zera, bez wielkiej wiedzy, bez jakichkolwiek kontaktów. Miałem jedynie pomysł, upór i cel.

Kiedy po raz pierwszy wiosną 2006 roku odwiedziłem osobiście pałac w Kopicach, nawet nie zdawałem sobie sprawy, że stanie się częścią mojego dalszego życia. Był to czas kiedy o pałacu dawno zapomniano. Nie pisano już o nim nowych artykułów bo niby nie było o czym.

Pałac był w opłakanym stanie technicznym i beznadziejnej sytuacji prawnej. Stał opuszczony, zaniedbany, w totalnej ruinie, ukryty w gęstwinie drzew i krzewów. Już dawno pogodzono się z tym, że jest ruiną bez jakichkolwiek szans na odbudowę. Nie interesował swoich wcześniejszych, grodkowskich włodarzy bo od 16 lat był w prywatnych rękach. Także ówczesny woj. konserwator zabytków okazał się prawdziwą urzędniczą kaleką. Nie było stron internetowych, blogów czy poświęconych pałacowi kont na facebook`u. Było pusto i cicho. Raz na parę lat ktoś napisał krótki artykuł lub wspomniał pałac w materiale filmowym. Do dziś pamiętam, jak cieżko było mi zdobyć jakiekolwiek informacje na temat ówczesnego stanu prawnego pałacu i jego właściciela. Zaczynałem krok po kroku, mozolnie, z ogólnie panującym brakiem zainteresowania i niechęcią ze strony opolskich urzędów. Pomogła mi odrobina szczęścia. Ale o tym nie tu i nie teraz. I tak znów zagalopowałem się w opowieściach ... 

​

Mozolnie zebrane okruchy wspomnień ostatniego, naocznego świadka czasów świetności kopickiej posiadłości - hrabiego Hansa Ulricha Schaffgotscha, czy przekazywane z pokolenia na pokolenie rodzinne opowieści. Genealogia kopickiej gałęzi Schaffgotschów wzbogacona o informacje z ich życia prywatnego, a także powojenne losy Schaffgotschów z Kopic i ich rodzin. Odpowiedzi na wiele nurtujących pytań i wyjaśnienie kilku zagadek. Obalenie wielu mitów, opowieści i legend. To wszystko znajdziecie tutaj. Kolejne tematy w przygotowaniu.

​

​

1. Hrabina Sophie Henckel von Donnersmarck - ostatnia PANI na Kopicach

2. Hans Karl Gotthard - niepokorny syn Joanny i Hansa Ulricha

3. Kamienistą drogą przez życie - Gräfin Sophie Henckel von Donnersmarck

4. Marie Alice Anna Gabriela Margarethe Henckel von Donnersmarck - młodsza siostra hrabiny Sophie 

5. Hrabina Clara Hedwig Schaffgotsch (zu Stolberg-Stolberg) - najstarsza córka Joanny  

6. Maria Annunciata Huberta Hedwig Theresia Elisabeth Clara Dorothea Agnes Gräfin zu Stolberg-Stolberg 

7. Wspomnienia hrabiego Hansa Ulricha Schaffgotscha (10.7.1927 - 3.8.2009)

8. Gdzie naprawdę spoczywa Joanna i Hans Ulrich Schaffgotsch?

9. Profanacja grobowców Schaffgotschów

10. Z życia wzięte, czyli szukamy daleko, a mamy pod samym nosem

11. Projekt odbudowy pałacu w Kopicach i afera Globucor Luxembourg Polska

12. Karol Godula - zapomniany śląski król cynku

13. Śląski kopciuszek - Joanna Schaffgotsch von Schomberg-Godulla

14. Św. Krzysztof z Kopic i jego długa droga do Opola

15. Gdzie podziało się wyposażenie pałacowej kaplicy Schaffgotschów?

16. Kto, kiedy i dlaczego podpalił pałac w Kopicach?

17. Zaginiony portret hrabiego Hansa Ulricha Schaffgotscha

18. Droga kontra pałac - kolejny absurd kopickiej rzeczywistości

19. Jagdschloss St.Hubertusgrün-dworek myśliwski św.Huberta  

20. Jastrzębia Skała - Ruine Habichstein  

21. Ukryte "skarby" Schaffgotschów czy depozyt z listy Günthera Grundmanna? 

22. "Pawilon Diany", „Świątynia Diany„ lub „Świątynia Dumania„ - poznaj historię tego wyjątkowego miejsca. ⭐︎ NOWE ⭐︎